Als dementie je familie binnensluipt
Als dementie je familie binnensluipt
07/05/2019
Elke 4 seconden krijgt iemand ter wereld dementie. Een cijfer om eens bij stil te staan. En een reden om te beseffen dat het ook bij ons kan gebeuren. Bij een vriend, een tante of oom of in je eigen naaste kring.
Afscheid in slow motion
Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat ruim een jaar zit tussen de eerste symptomen en het melden ervan aan de eigen partner. En pas na 2 tot 3 jaar komt een diagnose van een arts.
Genezing is nog altijd niet mogelijk, al zijn er geneesmiddelen die de symptomen verlichten en in sommige gevallen afremmen. Een harde dobber om te kraken eens dementie je familie binnensluipt. En je papa, mama of partner raakt.
Nicci Gerard: ‘Dementie is een ontmanteling. een uitdoving. Een verdwijnen van betekenis. Ik heb mijn vader in slow motion zien sterven.’
Schaamte en hoongelach
Bijna iedereen die met de ziekte te maken heeft, spreekt over een vorm van schaamte. Er is schaamte om het verlies van identiteit, schaamte om gedragingen die voor anderen vreemd zijn. Om het aftakelende lichaam, over de obsceniteiten en hersenspinsels die naar buiten komen. En dat maakt het hard. Voor de patiënt en voor de mantelzorgers.
Nicci Gerard: ‘Toen Margaret Thatcher op latere leeftijd nogal wazig keek en haar handtas tegen zich aan klemde, dachten mensen dat ze dronken was. Mensen met dementie worden uitgelachen, omdat ze doen denken aan acteurs uit een klucht.’
Nicci Gerard is journaliste en schrijfster. In ‘Woorden schieten tekort’ vertelt ze over de dementie van haar vader. ‘Een bijzonder lang afscheid’, zo omschrijft ze zijn ziekteverloop. Haar verhaal is herkenbaar en brengt troost en begrip.